We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
Hals is een geweldige Nederlandse kunstenaar die tijdens zijn leven nog steeds baldadig was. Zijn geval was er een waarbij een genie zijn genie helemaal niet waardeert, graag rondhangt in tavernes, op onverwachte plaatsen in slaap valt en wakker wordt uit een emmer water op zijn hoofd, maar dit wordt niet minder getalenteerd of minder vereerd.
Hals hield van het leven, dit is zowel te zien in zijn schilderijen als in ooggetuigenverslagen. Hij hield van haar wildheid, haar natuurlijkheid, de grondoorzaken en manifestaties, niet beperkt door morele normen. Hij hield van spelen en drinken, mooie vrouwen, heerlijk eten. En hij hield ook van mensen en hield helemaal niet van oude sprookjes.
Historische schilderkunst, religieuze onderwerpen en beschrijvingen van vervlogen tijden spraken hem helemaal niet aan - ze hadden niet het vuur dat in hem brandde en hem fascineerde. Maar hij was in mensen, en daarom was Hals een geboren portretschilder - liefhebbende mensen, die onverwachte, verbazingwekkende momenten wist te vangen, schreef hij met evenveel plezier zowel jonge meisjes als oude dronkaards. Zowel zij als zij waren in hem geïnteresseerd - om een gloeiende levensvonk te vinden en die op canvas uit te drukken.
"Zigeuner" is kenmerkend voor hem, omdat hij volledig verstoken is van de strengheid van een academisch portret en van ernstige traagheid. Het gebrek aan emotie, dat in hoge kringen als een goede vorm wordt beschouwd, wordt door Halsom volledig afgewezen. Hij schrijft een heel jonge zigeuner, bijna een meisje - ze heeft krullend zwart haar, een open, levendig gezicht, ze kijkt niet naar de kijker, maar naar de onzichtbare gesprekspartner, die ruzie maakt met hem, lacht of lacht of probeert hem zwak te nemen.
Haar dieprode lint zit in haar haar, haar lippen - vol en rood - draaien in een grimas van wantrouwen en duidelijke provocatie. Ze ziet er spottend, opgewekt uit en biedt aan om met haar te wedijveren, en de lichtheid van de kwast, de schittering van licht geeft deze uitdrukking een extra charme. De achtergrond van de foto is wazig, maar is niet nodig. Je kunt het leven op canvas voelen spatten zonder.
Serebryakov tijdens de lunch schilderen
