We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
1904, het jaar van grote veranderingen voor Rusland, de Russisch-Japanse oorlog gromt in de verte, en een revolutionaire storm rijpt heel dichtbij, klaar om alles te verslinden. Het was in deze periode dat Arkady Rylov zijn schilderij schilderde - "Green Noise".
Op de voorgrond zijn doeken te zien, bomen, berken en eiken, die buigen onder de windstoten van het begin van de storm. Oude bomen staan gestaag en jonge bomen buigen naar de grond, alles beeft en breekt af onder een harde wind. Op de achtergrond zie je een rivier, op het donkere oppervlak zie je verschillende zeilboten, die blijkbaar snel proberen te ontsnappen uit een naderende orkaan.
Echte enorme wolkenwolken zijn al verschenen, klaar om te morsen in zware clusters over groene velden. En de afstand is nog steeds volledig schoon en sereen, er zijn geen tekenen van een storm, alleen hier, en het lijkt de toevallige toeschouwer die voor de foto stopte dat hij zelf windstoten en de eerste tekenen van regen, de geur van stof en gescheurde bladeren voelt.
De natuur in zijn onweerstaanbare woede is mooi en verrukkelijk; het trekt de aandacht van iedereen die naar de foto kijkt. Alles is schoon en helder, en in de verte zie je zo blauw azuur dat het je de adem beneemt en je hart bezorgd is.
De kunstenaar slaagde erin om alle onbeschrijfelijke schoonheid van de lente-natuur over te brengen, al het beste dat het heeft, en goed en kwaad, alle tinten en kleuren, alle kleuren van de regenboog, alles is hier op deze foto samengevoegd zodat het penseel van een echte kunstenaar ze kan vastleggen. Het is inderdaad alleen met de hulp van echt talent dat je zo mooi kunt tekenen, alsof het helemaal geen tekening is, maar een perfect gekozen perspectief voor een moderne foto.Daarom bewonderen velen het beeld, terecht van mening dat de moderniteit zelden leidt tot dergelijke talenten. En dit is inderdaad zo, aangezien de vorige eeuw goud was en daarvoor zilver, en onze eigen eeuw nog niet zoiets heeft verdiend, aangezien er geen tweede Arkadiev Fedorovs in zitten, evenals andere schrijvers.
Picasso-dans
